hep bir köpeğim olsun istemişimdir,ancak hayatım boyunca apartman dairelerinde oturduğum için hiç alamadım.evde 2 tane japon balığımız var,ama ben böyle yumuş yumuş bir hayvanı sevmek,oğluma da hayvan sevgisini öğretmek istiyorum.çünkü ben normalde kedilerden de köpeklerden de korkarım.şöyle bir tezim var.sanki o hayvanı bebekliğinden itibaren ben büyütürsem korkum geçecek gibi geliyor.ortadaki bir başka sorunsa bizim tüm gün evde olmamamız.kediciğin bütün gün evde yalnız yalnız canı sıkılır diye düşünüyürrum.aslında en önemli sorun,evde küçük bir çocuk da olduğu için tüy sorunu.böyle düşünceler ve içimdeki dayanılmaz yumuşak tüylü bir hayvan edinme arzusuyla internette tüyü az dökülen bir kedi cinsi ararken british shorthair diye bir cins olduğun öğrendim ve aşağıdaki şekeri buldum.yerim ben senin boncuk gözlerini.kedi bakmak çok mu zor?ben biraz tembelim de...aşağıdaki şirin şey seni kucağıma alıp o yanaklarını mıncırmak geldi içimden.
bebekliğinden başlarsan bakmaya bırakamazsın, tespitin doğru. tüy dökme problemi de her kedide yok. kuzenimin bol bol tüylü kedisi çok az tüy döküyor misal.
YanıtlaSilşimdi o pisiciğin yavruları olacak ben de onu bekliyorum bakalım :) alıcam içlerinden en eli maşalı olanını :)