yürümekle yollar aşınmaz

yıllardır kilo konusundan muzdarip biri olarak egzersize ilişkin keşfettiğim bir şeyi yazmak istedim.en güzel egzersiz; sabahları uyanır uyanmaz açık havada yapılan 1 saat yürüyüş.eğer varsa sizi motive edebilecek bir arkadaşınızla sabahları 1 saat yürüyün.hoş ben yapabiliyor muyum.tabi ki hayır.çünkü sabah 8'de işe gitmek için evden çıkmam gerekiyor.yürümek için altıda kalkmam lazım.o saatte her yer karanlık oluyor,bir de parktaki sürü halinde gezen kocaman başıboş köpekler.onlardan da korkuyorum.bir ara o köpekleri uzaklaştıran sinyaller yayan aletlerden bile almayı düşündüm.7'li 8'li gruplar halinde geziyorlar,çete gibiler.hiç bir şey yapmasalar da sadece havlamaları bile beni korkutmaya yeter.sonuçta hayvan,ne yapacağını bilemezsin, beş dakika önce başka bir insan kızdırır,köpüşe tekme falan atar zarar verir, sen de tam o esnada oradan geçiyor olursun,o da gelir seni ısırır.korkuyorum işte,kocamanlar.biri üzerime atlasa kendimi anında yerde bulurum.eskiden belediye bunları toplar bhayvan barınağında bakardı,şimdi aşılayıp kulaklarına küpe takıp salıyorlar sokağa.hayvancıklar aç mı susuz mu diyen yok.onlar da haliyle saldırgan olabiliyorlar.hadi köpekleri geçtim,yürüyüş arkadaşı bulamıyorum kendime.eğer imkanınız varsa mutlaka sabahları yürüyün.benim zor kilo veren bünyem bile sabah yürüyüşüyle ayda dört kilo verdi.sonra üç ay akşamları spor salonuna gittim,bir kilo bile vermedim.artık arkadaş aramaktan vazgeçtim de şu köpek korkusu sorununu çözersem tekrar yürüyüşe başlamalıyım.çok büyük ve kalabaklıklar.huyunu suyunu bilmem,neye sinirlenir anlamam,korkuyorum işte köpeklerden.eşime diyorum gel beraber yürüyelim,yok efendim sabah sabah sıcak yatağından kalkıp yürümeye falan gidemezmiş.bu arada onun kilolar da aldı başını gidiyor.yakında 100'e dalya diyecek.tansiyon desen 18'lere çıkıyor.ama beyefendi koca totosunu kaldıramaz.korkunun ecele faydası yok diyip yakında düşeceğim yollara.