bu son olsun

gazete okumaktan korkar oldum artık.okuduğum her haberle yüreğimin üzerindeki ağırlık biraz daha artıyor.genelde canımı sıkan haberlere sadece şöyle bir göz gezdiriyorum.sabah sabah yine moralim bozuldu.ingiltere'de bir kadın 3 yaşındaki oğlu ve 18 aylık kızını öldürüp arabasının bagajına koymuş,ondan sonra da polise teslim olmuş.nasıl bir psikoloji kendi çocuklarını öldürebilir aklım almıyor.çocuklara üzülüyorum,sonra da diyorum ki böyle bir anneyle yaşayıp onlar da psikopat olacaklarına kurtulmuşlar diyorum.kim kimin yaşama hakkını alabilir?doğumuna karar veren allah iken bir insanın ölümüne nasıl sebep olur bir insan.hele ki bu senin çocuğunsa.çocuk ölümleri beni çok üzüyor.çünkü onlar öylesine masum ki nasıl bir zihniyet bir çocuğu öldürmek isteyebilir.

bu arada durgun don'a da sinir oluyorum.önce adam kendi öz kızına tecavüz etti.şimdi de erkek kardeşi kocasından ayrılan ablasını taciz ediyor.yuh artık be yuh...

cem karaca'nın çok sevdiğim şarkısıyla sözlerimi bitiriyorum.

ne yalnızlık ne de yalan üzmesin seniii.
doğarken ağladı insan
bu son olsun bu son.