bizim çocuklarımız

Öğretmen Rıfat Ilgaz'ın 1943 'Çocuklarım' adlı şiiri
Çocuklarım

Yoklama defterinden öğrenmedim sizi,
benim haylaz çocuklarım!
Sınıfın en devamsızını
bir sinema dönüşü tanıdım,
koltuğunda satılmamış gazeteler...
Dumanlı bir salonda
kendime göre karşılarken akşamı,
naneşekeri uzattı en tembeliniz...
Götürmek istedi küfesinde
elimdeki ıspanak demetini
en dalgını sınıfın!
İsterken adam olmanızı
çoğunuz semtine uğramaz oldu okulun
palto, ayakkabı yüzünden.
Kiminiz limon satar Balıkpazarı’nda
kiminiz Tahtakale’de çaycılık eder;
biz inceleyeduralım aç tavuk hesabı,
tereyağındaki vitamini
ve kalorisini taze yumurtanın!
Karşılıklı neler öğrenmedik sınıfta,
çevresini ölçtük dünyanın,
hesapladık yıldızların uzaklığını,
Orta Asya’dan konuştuk
laf kıtlığında.
Neler düşünmedik beraberce
burnumuzun dibindekini görmeden
bulutlara mı karışmadık!
“Hazan rüzgârı”nda dökülmüş
“hasta yapraklar”a mı üzülmedik!
Serçelere mi acımadık, kış günlerinde
kendimizi unutarak!

keşke tüm çocuklar şubat tatilinde tatil yapabilse.bazıları tatilde tam zamanlı çalışıp eve ekmek götürecek,bazılarıysa dersanelere gidecek,ders çalışmaya devam edecek.en şanslıları ise galiba sokakta saklambaç,yakan top,köşe kapmaca oynayabilecek olanlar.tabi hala sokakta oynayan çocuk kaldıysa?tüm çocuklar için dileğim;çocukluklarını tüm güzelliğiyle yaşayabilmeleri ve ilerde iyi ki yaşamışım diyecekleri,kocaman bir gülümsemeyle hatırlayacakları anılar biriktirmeleri.