sebebim var...

evet sevgili günlük bir haftaya daha başladık.diğerlerinden pek farkı olmayan sıradan bir haftaya daha.cumartesi günü ev oturmasına arkadaşlar geldi.ev berbat.bir de ben üstüne hazır birşeyler ikram etmeyeceğim evde birşeyler yapacağım diye tutturunca tüm cumartesi temizlik ve pasta börek yapımıyla geçti.dr oetker’in un kurabiyesi karışımı ile un kurabiyesi,damla çikolatalı limonlu kek,ıspanaklı börek,kabaklı muffin olması gereken ancak muffin kıvamında değil ekmek kıvamında olduğu için tepsiye yayılarak kabaklı tuzlu kekten oluşan bir menu hazırladım.ama tüm günümü aldı.el becerisi yok ki kardeşim.yapmaya yapmaya insan yumurta kırmayı da unutacak.evet cumartesi arkadaşlar geldi,sevdiğim de insanlar, ama öyle içim kıpır kıpır olmadı.bir burukluk var yüreğimde.farkettim ki bu aralar hayatımdaki tek heyecan gelen kargolarım.alışverişe düşmemin nedenlerinden biri bu olsa gerek.geçen iki haftada hiç kargo almadım ve çok mutsuzdum.ama bu hafta bir sürü kargo bekliyorum.çünkü bir sürü alışveriş yaptım.nasıl ödeyeceğimi ise hiç sorma :((

burda günler hep bir diğerinin aynı.gençken hayat daha mı bir heyecanlıydı, yoksa heyecan ve tutku bizim içimizde mi vardı bilmiyorum.ama otobüste arkadaşlarla kikirdediğimiz zamanları çok özlüyorum.ben başkası olsam, benim gibi depresif ve negatif enerjili biriyle arkadaş olmak istemem.uzak durun,geliyooor,kaçııın,depresif ruh geliyor…ne kadar karamsarım bu günlerde.d&r da gezerken taş devri diyetini şöyle bir okudum da depresyon sebeplerinin hepsi bende mevcut.metobolik sendrom,hipetirodi,yalnızlık,şekerli gıdalar…hepsi, hepsi bende var.yani aslında hayatım çok mükemmel de ben fiziksel nedenler yüzünden depresyondayım.gel de inanma şimdi.bunun üstüne eklemek istediğim sadece şu şiir:


Anlar

Eger,yenıden başlayabilseydim yaşamaya,
İkincisinde daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz,sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadıgım kadar,
Çok az şeyi ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doguşu izler,
Daha çok dağa tırmanır,daha çok nehirde yüzerdim.
Görmedigim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım .
Yeniden başlayabilseydim eger,yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem. yaşam budur zaten.
Anlar,sadece anlar.
Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında su,şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.

Yeniden başlayabilseydim eger ,hiçbir şey taşımazdım.
Eger yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder,güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım,bir şansım olsaydı eger.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
ÖLÜYORUM....

Arjantin-1985

Jorge Luis Borges