Sessizliğin Sesi
Eski dostum karanlık merhaba.
Tekrar konuşmak için geldim seninle.
Çünkü bir ilham hafif hafif yaklaşıp
Ben uyurken tohumlarını bıraktı zihnime.
Ki hala oradalar
Sessizliğin Sesinde.
Bitmek bilmez o rüyalarda,
Dar Arnavut kaldırımlarda
Sokak lambalarının halesi altında yürüdüm.
Yakamı doğrultup soğuğa ve neme,
Gözlerim geceyi bölen
Neon ışığıyla süngülenmişken
Dokundum Sesizliğin Sesine.
O çıplak ışıkta binlerce
Belki de daha fazla insan gördüm.
Söylemeden konuşan,
Dinlemeden duyan o insanlar
Seslendirilmemiş şarkılar yazarlar ki
Rahatsız etmezler asla
Sessizliğin Sesini.
‘Aptallar’ dedim, “
Bilmiyorsunuz
Kanser gibi yayılan sessizliği.
Kulak verin sözlerime öğreteyim,
Tutun kollarımdan ki geleyim.”
Fakat sessiz yağmur damlaları misali
Düştü ve yankılandı sözlerim
Kuyularında Sessizliğin.
Ve insanlar eğilip dualar ettiler
Kendi yaptıkları neondan Tanrılarına.
Ve işaret kelimelere dönüşüp
Açıkladı mesajını.
Dedi ki: “Sözleri Peygamberlerin
Metro duvarlarında,
Ucuz apartman salonlarında yazılı.”
Ve fısıldanmıştır içine
Sessizliğin Sesinin..
çok içim sıkılıyor hayırlara gele...
Sevgili Kara Kitap,
YanıtlaSilHayatta en kıskandığım insanlar şiir yazanlar:)
Bu ne güzel şiir... Şimdi beni bir görseniz... Kıskançlıktan çatladığımın resmidir:))
Sen uslanmaz bir melankolik, acıyla besleniyorsun. Yaratma gücünün enerjisi hüzün.Kendini rahat bırak nehrin aktığı yöne vur yelkenini...Rüzgar ne yönden esiyorsa?(Şiirini çok beğendim.)
YanıtlaSilbu şiiri ben yazmadım :)) bu sound of silence isimli bir şarkının sözlerinin türkçesi.ben yazsam bu kadar olurdu. :))
YanıtlaSilGörüyorsunuz değil mi Kara Kitap hali perişanımı..
YanıtlaSilÖyle kıskanıyorum ki şiir yazanları, hasetten gözüm şiiri kim yazmış onu bile görmüyor:))
canım önce ben de senin sandım.yeni yıl kararlarını uyguluyorsun değil mi.ne olursa olsun bırakmak yok.
YanıtlaSil