iç sıkıntısı ve hayal

allah’ım ben yarın izne çıkıyorum ve elimdeki işleri bitirmem lazım.peki ben ne yapıyorum?sabahtan beri okumadığım blog kalmadı.kendi günlüğüme de bir şeyler yazdım.biraz sanal alışveriş yaptım ve sepetime birkaç kitap daha attım.ama almayacağım.en az evdeki kitaplardan 10 tanesini okuyup bitirene kadar kitap almayacağım.bu arada şu internette gezinme işinden vazgeçip de bildiğiniz para kazandığım işime konsantre olsam çok iyi olacak.eve ekmek de götürmeli başka türlü dönmüyor hayat(bu cümle uzağa giden kadına ait,işyerimde çalışmam gerektiğini bana hatırlatsın diye başucuma astım.faydası var mı?benim inatçı bünyeme yok.istemiyorum.).keyif almadığım bir işi yapmak is-te-mi-yo-rum.işyerinde sıkıcı,hiç sohbet edemediğim kişilerle çalışıyorum.müdürüm ve bir arkadaş hariç.ama sırf müdürümü seviyorum diye de kendimi işe veremiyorum.öf ya ben ne yapacağım?okulu bitirdim gözümü bu iş yerinde açtım.ama dokuz yıl oldu ve çok sıkıldım.işim çok anlamsız ve yararsız gelmeye başladı.keşke annemi dinleseydim ve öğretmen olsaydım.işim beni ne duygusal ne de maddi olarak tatmin ediyor.ama başka bir iş bulamayacağımdan korktuğum için de işimi değiştirmeye cesaret edemiyorum.aslında benim başka bir hayalim var.

kütüphaneci olmak istiyorum ya da bir kitapçı açmak .hayalimi bir ara detaylı olarak yazarım.tüm kişisel gelişim kitapları böyle demiyor mu zaten.hayalinizi detaylı olarak yazın.ben şimdiye kadar hep anlattım.söz uçar yazı kalır diye boşuna dememiş atalarımız.evet evet en kısa zamanda hayalimi detaylı olarak yazmalıyım.bak birden içime bir neşe doldu.hayal kurmak insana enerji veriyor.