uyanış

“Çalışmadan, öğrenmeden, yorulmadan, rahat yaşamanın yollarını alışkanlık haline getirmiş milletler, önce onurlarını, sonra özgürlüklerini, daha sonra da geleceklerini kaybetmeye mahkûmdurlar.”

Atatürk

çalışmam gerek benim de kendime saygımı yitirmemek,özgürlüğümü kazanmak için ders çalışmalıyım.ekonomi,finans kitaplarım beni bekliyor.

ben de tembelim maalesef.halen ders çalışmaya başlamadım.kitap da okuyamıyorum.diyete de devam edemiyorum.bahar beni fena çarptı.salladı salladı duvara yapıştırdı.dün eve giderken düşündüm ne oluyor bana?yine, yeniden neden diplerdeyim?oysa iyi gelmişti bana bloğum.yazmak iyi geliyordu.yazamıyorum ama,nasıl ki işkence yapılan biri çektiği acıları anlatamaz kelimeler boğazında düğümlenirse ben de kimsenin değil öz be öz kendimin yaptığı işkencenin acılarını yazamıyorum.kelimeler çıkmıyor dilimden.dün kulağımda edip akbayram'dan vesikalı yarim otobüs durağında sordum kendime neler oluyor sana?suçu yine kime atsam dedim.kim kırdı kim üzdü beni.hoş kıran da üzen de yok,ama yine de bir suçlu buldum huyum kurusun. tabiat anaya bağlı bir yaşamım oluşu.topraktan gelmem.

biz kadın ırkı doğurganız ya, tıpkı tabiat ana gibi.tabiat ana uyanıyor,tomurcuklar patlıyor ağaçlarda,toprak yeşil örtüsünü alıyor üzerine,mavi,mor çiçekler açıyor.her doğum sancılı olur.farkında değiliz belki,ama tabiat ana tüm enerjisini harcıyor.çevremizde çok yoğun bir enerji var.işte bu enerji ben ve benim gibileri etkiliyor.erkekler neden bilmem pek etkilenmiyorlar,ama kadınlar sarsılıyor,hırpalanıyor.tıpkı doğum anındaki gibi çığlıklar atıyorum ben de,sessiz çığlıklar. her yıl olurum böyle,bu yıl ilk defa sorguluyorum kendimi,çünkü küllerimden yeniden doğacağım bir yıl olsun istiyorum.sancıları kabulleniyorum,kanamayı,gözyaşını...