öfkem bana yitirdiğim saç tellerim ve aldığım kilolar olarak geri dönüyor.bir gr öfke, kaybedilen 3 saç teli ve alınan 400 gr.
o halde ne yapmalıyım.öfkemi doğru kanalize etmeliyim.kızgınlığımı koca beye ben dilini kullanarak,onu üstüme sıçratmadan ve savunma mekanizmasını harekete geçirmeden dile getirmeliyim.
2 haftadır yine çok diplerdeyim ve akşamları abur cuburlara geri döndüm.ne bulduysam yiyorum.2 günde 1/2 kavanoz nutellayı kaşıkla yedim.kendimi sabote ediyorum.mutsuzluğumu,yalnızlığımı yiyorum.çünkü koca bey iki haftadır seyahatte,hafta sonları de ingilizce kursuna gidiyor.bense iş,ev arasında yapayalnızım.bir taraftan oğlumun psikolojisi bozulmasın diye bütün şaklabanlıkları yaparken ben ıpıssızım.görüşebileceğim bir tane bile arkadaşı yok.çünkü hepsi evlerinde eşleri ve çocuklarıyla birlikteler.oysa benim eşimin seyahatleri yüzünden bizim düzenli bir aile hayatımız bile yok.evli ama bir o kadar da yalnız bir kadınım.ayın toplasan 12-15 günü evde olan,evde olduğu sürede de kafası sürekli işle meşgul,günün büyük kısmını cep telefonuyla konuşarak geçiren bir adamla evli,canı sıkılınca dertleşecek bir arkadaşı bile olmayan biriyim.o yüzden de yiyorum.
psikoloğa gitmeye karar verdim.
Sanki senden başka kimse yokmuş gibi, sadece sen varmışsın, sadece kendinden sorumluymuşsun gibi, sadece kendin için bir şeyler yap mesela bugün. Turist ol mesela. Bildiğin bir yeri bilmiyormuşcasına gez. Sırt çantanda bir sandviç olsun. Ya da olmasın, daha önce hiç gitmediğin bir lokantaya veya kafeye gir, daha önce hiç denemediğin bir yiyecek sipariş et menüden ve yaşamın tadına bak.
YanıtlaSilbelki anlamayacaksın ama, aslında kocanın ayın yarısında evde olmaması pek çok açıdan avantajlı bir durum.. emin ol ki sürekli dibinden ayrılmayan mıymıy bir kocadan çok kısa bir sürede bıkar ve yalnızlığı özlerdin..
YanıtlaSilaslında büyük bir fısat, hem yalnızlığı hem de özlemeyi yaşayabilmen açısından..
ikinizin arasındaki başka problemlerle ilgili yorumda bulunmak haddime değil ama bu ayın yarısında yalnız kalabiliyor olmanı bir de bu açıdan düşünmeni isterim :)
tijen hn.
YanıtlaSilkeşke becerebilsem sadece kendimden sorumlu olmayı,ama anne olmak ve bir çocuk yetiştirmek gibi ciddi bir sorumluluğum var.bazen sırt çantamı takmak ve alıp başımı gitmek istiyorum hiç bilmediğim yerlere,ama beni bulunduğum yere bağlayan köklerim oğlum var.
7.oda,
belki de haklısın.galiba benim asıl sorunum eşimin yokluğundan öte,yalnızlık.dertleşek ya da gülüşecek bir can olmaması.dedim ya herkes evli,kocasız bir ben varım.maalesef tüm arkadaşlarım da evlendikten sonra birey olmayı unutmuş hatunlar.
Bazen ben de öyle hissediyorum, tek bir kız arkadaş diliyorum evli ve çocuklu olan ama kocasıyla yapışık ikiz olmayan :)
YanıtlaSilSadece sen değilsin kara kitap, psikoloğa değil dertleşecek bir arkadaşa ihtiyacın var. Çünkü sorun sende değil. İnşallah bulursun, bulamazsan da buraya yaz ferahla. Ben öyle yapıyorum...