güneş yine kayboldu bursa'da.nazlı bir gelin gibi bahar,bir türlü yüzünü göstermiyor.nevruz'u bekliyor galiba.yeni yılın ilk günü 21 mart.o zaman gelecek işte bahar,ben de godot'u bekler gibi bekliyorum salkım söğütlerin altında görünmez olacağım,iğde ağaçlarının kokusundan sarhoş olacağım günleri.
bugün öğlene kadar iyi çalıştım, ne zamanki güneş gitti ben de bittim.kendimin bir üst level'ına çıkıp şarjlı versiyonuma ulaşmalıyım. evde oğlumla kovalamaca falan oynarken eğer üç dört kez beni yendiyse anne ben şimdi level atladım artık turbo motorlarım var diyor.bilgisayar canavarı ne olacak :) .
iki gündür akşamları hiç kitap okumuyorum.bıdık uykuya ben kulağımda kulaklık yatağıma...nil gün'ün derin affediş meditasyonu cd'sini dinliyorum.henüz sonuna kadar dinlemeyi başaramadım.cd'nin bir yerinde uyuyakalıyorum.sonra gece bir ara uyanıp kulaklığı çıkarıp cd çaları yataktan alıp komidine koyuyorum.
ilk gün affedeceğim ilk yüzü düşününce aklıma ilk annem geldi.dünyada en çok sevdiğimiz insanlar en çok da kırıldığımız kızdığımız insanlar oluyor.aslında acılar içinde bir çocukluğum olmadı.hasta bir abi ve bir küçük kardeş,babam sürekli işte olduğu için bizi tek başına yetiştirmeye çalışan ve sevgisini hiç göstermeyen,belki de göstermeye vakti olmayan karnımızı tok,sırtımızı pek tutan ve sevginin böyle gösterildiğini öğrenmiş bir anne.canım annem,senin yaşadıklarının,çektiklerinin onda birini bile yaşamayan ben öylesine bıkıyorum ki bazen hayattan sen nasıl yaşamışsın ve dayanmışsın bu hayata şaşıyorum.seni affediyorum anne,sen de beni affet.
ikinci gün affedeceğim kişi olarak ilk gözümün önüne gelen eski erkek arkadaşım oldu.1,5 yıl boyunca beni tavlamak için peşimden koşan hatta izmir'e gelebilmek için hiç aklında yokken üniversite sınavını kazanıp izmir'e gelen 3 yıl çıktığım ve sonra beni birgün hiç bir açıklama yapmadan terkeden hayatımdaki en lüzumsuz insanlardan biri.boşa geçmiş koskoca 4,5 yıl.seni de içimdeki küçük kıza verdiğin zarardan dolayı affediyorum.senin beni affetmene neden olacak hiç birşey yapmadım olsa olsa teşekkür etmen lazım.çünkü sen babil'in asma bahçesinde birinci kattayken ben seni 10.kata çıkardım,ama senin yüzünden ben de uzun yıllar 10.katta kısılıp kaldım.oysa çok daha yukarılara çıkabilirdim.
bugün üçüncü gün.eski sevgilime ilişkin daha yoğun bir affediş meditasyonu yapmalıyım galiba.bu satırları yazarken bile hala kendime heba ettiğim yıllarım için öfkeleniyorum.
aslında biraz param ve zamanım olsa kuraldışı'nın istanbul'daki work shoplarına katılmak istiyorum.istekler hiç bitmiyor.neyse ben de cd'ler ve kitaplarla idare ediyorum şimdilik,ama nil gün'ün pozitif sesi bana iyi geliyor.bir de 21 gün düzenli olarak dinlemeyi becerebilsem işe yarayacak,ama ben her şeyi olduğu gibi onu da yarım bırakıyorum. bugünkü amacım uyumadan sonuna kadar dinleyebilmek :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder