aylaklık yapmak istiyorum. boş boş yürümek, attığım her adımda aldığım nefesi takip etmek. yürümekten yorulduğumda bir çay bahçesine oturup bir şeyler okumak, çantamdaki defteri çıkarıp notlar almak.etrafımdaki insanları izlemek, hayatları hakkında, o anda neden orda olduklarına dair varsayımlarda bulunmak istiyorum. tophaneden çıkıp, muradiye'ye geçmek, eski evler arasında yaşanmışlıkların izlerini sürerek o evlerden birinde yaşadığımı hayal etmek, ordan atlayıp ilk gelen otobüse bilmediğim yerlerde gezmek istiyorum. sonra mudanya'ya gidip saatlerce denize bakmak, hiç konuşmadan dünyanın anlattıklarını dinlemek istiyorum. martılara, karabataklara, küçük tekneleriyle geçen balıkçılara ilişkin hikayeler yaratmak kafamda, gözlerimi ufka dikip göz bebeklerimi dinlendirmek istiyorum. ordan kendimi kültürpark'a vurup ayaklarımın altında hışırdayan yapraklarla bir çınar gölgesinde uzanıp gökyüzüne bakmak istiyorum. sonbaharın ılık ılık içime akmasını istiyorum.
binalar içinde olmak istemiyorum. ne şu anda işyerinde ne de akşam evde olmak istemiyorum. sokaklarda olmak, sokakta akan hayata dahil olmak istiyorum. koşturmaktan, bir yerlere, bir şeylere yetişmeye çalışmaktan, geç kaldıklarıma üzülmekten yoruldum. aylaklık yapmak istiyorum. boş şeylere kafa yorup boş işlerle uğraşmak, bir kahvehanede nargile içip geleni geçeni seyretmek istiyorum.bunu böyle günlerce hiç sıkılmadan yapabilirim gibi geliyor. sonbahar böyle çarpar mı insanı?
Of, hayali bile güzel geldi:))
YanıtlaSil