ne güzeldir yollarda olmak şimdi

Hiç beklemediğin bir anda karşına çıkıveren bir dost gibi şu an kulağımdaki şarkı. Varlığını unuttuğum, ama deli gibi sevdiğim.

Geldiğimizde otlar yemyeşildi
Ve kuzeyde de Güneş

Diye başlayan, basılan her notanın beni üniversite yıllarında Ankara’da geçirdiğim birkaç güne kendimin hiç bilmediğim yönlerini gördüğüm, kendime, cesaretime, dirayetime, hep içe dönük ve zor arkadaş edinir olarak nitelediğim kendimin aslında çok kolay arkadaş edinen biri olduğunu görüp şaşıp kaldığım birkaç güne. Batıkent’te bir öğrenci evine…O gün o evde bu şarkı çalınmamıştı, hiç dile alınmamıştı, ama bu şarkıyı her duyduğumda o iki gece gelir hatırıma. Mamak’a sonbahar geldi diyor şarkının bir yerinde, sonbaharda değil de bir Aralık gününde Ankara’daydım. Mevsimde değil bu şarkıyı o günle eşleştirmemin sebebi. Şarkılarla, kokularla, renklerle anıları eşleştiren zihin ne büyük bir labirent.

Kulağımda Yeni Türkü’den Samsun Asfaltı Şarkısı…

“Ne güzeldir yollarda olmak şimdi.” Cümlesiyle bitiyor. Yollarda olmayı seviyorum ben de.Cama yüzümü yaslayıp geçip gittiğim yollara, yol kenarlarındaki evlere bakmayı, o evlerde nasıl hayatların yaşandığını düşlemeyi seviyorum. Balkonda asılı olan bir çocuk çorabının top oynarken mi kirlendiğini merak ediyorum. O evde kaç kişinin yaşadığını, bacası tüten evde akşam sofrada kaç kişi olacağını, yemekte ne olacağını, cıvıldayan çocuk sesleri olup olmadığını merak ediyorum. En çok da sonbahar ve kış yolculuklarını seviyorum. Otobüsle birlikte ilerleyen bulutları seyretmeyi, birden bastırıveren yağmuru, biraz ilerde yağmura inat ışıldayan güneşi ve onlara eşlik eden gökkuşağını. Yörüklük var ya serde, göçebe bir ruh içimdeki. O yüzden içimdeki alıp başımı gitme isteği. Uzun sure aynı yerde olmak, yerleşik olmak boğuyor beni. Genetik geçmiş dedikleri tam da bu olsa gerek.

Şirin mi şirin gecekondu evleri
Samsun asfaltında otomobiller
Ne güzeldir yollarda olmak şimdi.