kendimi sevgiyle kucaklıyorum

Bir zamandır 2010 yılının muhasebesini tutuyorum içimde. Zamandan aldıklarım ve zamana verdiklerimi düşünüyorum. Bu yıl nasıl geçti benim için diye düşünüyorum. Benim için çok farklı bir yıl oldu, çünkü bir psikoloğa gitmeye başladım. Her görüşmemizde kendimle ilgili bilmediğim, görmezden geldiğim pek çok şey öğrendim. Yıllardır kitaplardan okuduğum şeyleri neden biri canlı kanlı karşımda oturup söyleyince gerçekliğe büründü bilmiyorum, ama bu görüşmeler bana iyi geldi. Bir de blogum ve buraya yazdıklarım. Çoğu zaman bir kahve molasında buraya uğrasam da burası benim nefes almamı sağladı. Daha sabırlı olmayı öğrendim. Eşimle, ailemle, işimle aramdaki sorunlara farklı bir bakış açısıyla baktım. Hala çok başarılı olmasam da kendime dışardan bakmaya çalıştım. Oğlum biraz daha büyüdü, değişti. Onun bebeklikten çocukluğa geçişini gördüm. Tüm yıl boyunca işle ilgili sürekli sorun yaşayan, bu nedenle iş dışında hiçbir şey düşünmeyen, işkolik olan ve hayattaki tek hobisi işi olan eşim işten ayrılmak zorunda bırakıldı. Çok sevdiğim dedemi kaybettim. Blog sayesinde yeni ve çok sevdiğim insanlarla tanıştım ve aslında bir uzaylı olmadığımı, dünyada bana benzeyen insanlar da olduğunu gördüm. Genel olarak tatmin olduğum bir yıldı.

2011 yılı hedeflerimi ve dileklerimi düşünürken yaptığım bir yanlışı farkettim geçen gün. Kendime hedefler koymak. Hedef, ulaşılacak bir nokta demek, peki o noktaya ulaşınca ne olacak? Hedefe ulaşma süreci uzadıkça kendimi hırpalamam ya da o hedefe ulaşamadığım için kendimi eleştirmem de cabası. Bu nedenle 2011 yılı için hedeflerim yok. Hedef odaklı yaşamanın yarattığı stresten sıyrılıp hayatımı karar alarak sürdürmeye karar verdim. Çünkü en kötü karar bile kararsızlıktan iyidir.

Tanrım doğru kararlar almak ve bunları uygulamak için bana yardımcı ol diyerek yeni yıl kararlarımdan bazılarını aşağıya yazıyorum.

- Her ay biri edebiyat, biri edebiyat dışı ve biri çocuk kitabı olmak üzere üç kitap okumak.
- Ayda bir mutlaka sinemada ya da DVD’de bir film izlemek.
- Araba kullanmaya başlamak.
- Stoklamayı bırakıp, mümkün olduğunca az alışveriş yapmak, ancak ayda bir ihtiyacım olmasa da beğendiğim bir şeyi almak.
- Saat 9’da TV’yi kapatmak.
- Oğluma karşı daha sabırlı, eşime karşı daha sevecen olmak.
- Dans etmek için zaman yaratmak.
- Üşenme, erteleme, vazgeçme cümlesini her an kendime tekrarlamak.
- Mutlu anlar ajandası tutmak.
- Her akşam yatmadan once dua etmek ve şükretmek.

- Öncelikle kendimi olmak üzere daha çok affetmek, affetme konusunda özel olarak çalışmak.
- Sorunları gözümde büyütmeyip, kendime acımak yerine onlarla nasıl başa çıkacağım konusuna yoğunlaşmak.
- Mutsuzluğu seçmek kolaydır, zor olan mutlu ve tatminkar olmak. Yaşamımın sorumluluğunu alıp, zor olanı seçmek.
- Geçmişteki olayları değiştiremeyeceğimi kabul edip, üzerimdeki etkilerini değiştirmek.
- Kaderimi seçimlerim doğrultusunda belirleme gücünün bende olduğunu unutmamak.
- Herkes hata yapar. Hatalar hayat okulunda bizim öğretmenlerimiz. İyi bir öğrenci olmak ya da egomun esiri olmak; seçim benim.
- Onaylanmak, sevilmek, kabul görmek uğruna kendim olmaktan vazgeçmemek.
- Kendimin farkında olmak, kendimi tanımak.
- Mutlu olmak için neden arama, nedensiz mutlu ol.
- Hatalarını haklı göstermeye çalışma, hatalarını bil ve kendini affet.
- Birşeyden vazgeçtiğimiz an, genellikle kendi doğrumuzu seçtiğimiz için değil, mücadeleyi sürdürecek gücü kendimizde bulamadığımız içindir. Unutma güç senin içinde, istediğin şeylerden asla vazgeçme.
- Mutluluk yaşamı aydınlatır. Mutluluğun aydınlığında yaşamak için geçmişin (suçluluk, kızgınlık, nefret, utanç, öfke) ve geleceğin (evham, endişe, korku) gölgelerinden sıyrılmayı bilmemiz gerekiyor. Gölgelerimden sıyrılmak için çaba harcamak.
- Değişim farkındalıkla başlar. Duygularımın ve tepkilerimin nedenlerinin farkında olmadığım sürece geleceğim de pek farklı olmayacaktır. Anın farkına vararak yaşa.
- Bugün değişik bir gün. Geri kalan yaşamımın ilk günü. Her sabah uyandığımda bunu hatırlamak.
- Düşüncelerimi ve yaşamımı kendimi tanımaya odaklamak. İyi ve kötü yanlarımla bir bütün olduğumu kabul etmek.

Yine uzun bir liste olmuş. Karar vermek en zoru, karar sonrası devamı gelecek. Ben en zor olan kısmı başardım.

Herkese yaşamımızın sorumluluğunu aldığımız bir yıl diliyorum. Sağlık, mutluluk, huzur hepsi bununla birlikte gelecek.

Ben kocaman bir şatoyum, başkalarının kötü olarak nitelediği ya da görmek istemediği odaları yıllar içinde kilitleyip, unuttuğum ve kendimi iyi olduğuna inandığım iki odada yaşamaya mahkum ettiğim bir şatoyum. Önce o kilitli odaların yerlerini bulup, sonra da kapılarını ardına kadar açacağım ki tekrar ihtişamlı bir şato olayım.

Kendinin farkında olmak bu mu? Unuttuğun kilitli odaları iyi veya kötü diye yargılamadan olduğu gibi kabul etmek.