gecikmeli mim

Güneş ışığım Leylak Dalı “Şimdi sizden anılarınızla, anılarınızın değeriyle ve onları yüklediğiniz eşyalarla ilgili bir yazı yazmanızı istiyorum." diye gelen mim'i bana da paslamıştı uzun zaman once.Bu mim’e nasıl bir şeyler yazacağımı düşündüm durdum, benim için önemli olan eşyalar genellikle benim kendi aldığım şeyler değil de hediye gelen ya da birilerinden kalan eşyalardır. Maddeye bağımlı biriyim ben, eşyalarımı öyle kolay atamam, giyisilerim hariç kolay kolay veremem. Biblolarım, kitaplarım, dergilerim kıyamam hiç birine. Geçen gün bu konuyla ilgili düşündüm hatta. Dergilere ilişkin yeni bir depolama çözümü bulmam gerekiyor. Bu vesileyle size de sorayım dergilerinizi, sureli yayınlarınızı nasıl saklıyorsunuz?

Takılarım mesela, öyle pahada değerli şeyler değildir, ama hepsinin benim için özel bir anlamı vardır. Takılarımı düşününce anneme babaannesi tarafından hediye edilen, ona da kayınvalidesinin hediye ettiğini öğrendiğim tek sıra mercan kolye geldi once aklıma, ondan mı bahsetsem dedim. Salonumda serili olan kardeşimle yaşıt 25 yıllık halının görüp geçirdiklerini mi yazsam dedim . Evet bu eşyalar hayatımda gerçekten uzun zamandır var, ama daha özel birşey olmalı diye düşündüm. Düşündüm de aslında daha çok kişisel eşyalarımı seviyorum ben. Hani bir tabak, bir tencere, bir koltuk değişebilir, vazgeçilebilir benim için, ama küçük bir not, minik bir kolye ucu, üzerine not yazılmış bir kağıt para, üzerinde inek resmi olan bir kupa, yani sadece bana ait olan şeyler benim kıymetlilerim. Bu düşüncelerin kafamdan geçtiği hafta dolapları karıştırırken aşağıdakiler geçti elime ve evet dedim bunu yazmalıyım.

Bunları tanıdınız değil mi? 1980’li yıllarda Milliyet gazetesinin verdiği Red Kit dergileri. Benim için çok kıymetliler çünkü abimden kalan tek hatıra. Babam bu dergileri alır bize getirirdi, abimle birlikte sırayla okur ve haklarında uzun uzun konuşurduk. Hatta bir keresinde tüm Şubat tatilini evden hiç çıkmadan Red Kit okuyup televizyonda çizgi film izleyerek geçirmiştim. Hafızam o kadar kötü ki niye bilmiyorum çocukluğuma dair çok az şey hatırlıyorum. Hatta bu konuyla ilgili geçen gün Hipnoz’a falan mı gitsem diye düşündüm. Çünkü kendimi ne kadar zorlasam da görüntüler bir türlü gözümde canlanmıyor. İşte o 15 tatil de hatırladığım nadir zamanlardan biri. Düşünüyorum da o tatil çok eğlenmiştim. Hayatınıma böylesine dokunan bir insandan neredeyse unuttuğum anılarım dışında kalan tek şey işte bu Red Kit’ler. Küçük, ama çok değerliler.

Bu mimi kime paslasam bilemedim, yapmayan kim var ki? Evet ya Hayal Kahvem eminim bu mim için güzel bir hasbihal yazar bize ve Yedinci Oda’dan kendi çektiği güzel bir fotoğraf eşliğinde bir yazı okuruz belki. Mim postalandı, bu yazı da burda kapandı.