öykü yazmak istiyorum.

ortaokul yıllarında ben de öyküler yazardım.hem de büyülü öyküler...sonra platonik olarak tiyatro öğretmenime aşık oldum ve şiir yazmaya başladım.sonra üniversitede gerçek bir sevgilim oldu.sonra iş ve evlilik ve sonra anne oldum.hayat telaşında öykülerim de şiirlerim de öksüz kaldı.ortaokulda türkçe öğretmenim hatıra defterime "geleceğin yazarına..." diyerek söze başlamış.o muydu gerçek ben,yoksa şimdiki mi gerçek ben.yazmak için insanın içine mi dönmesi gerek yoksa dışını iyi gözlemlemesi mi?

kişisel gelişim kitabı okumayı bırakıp da daha edebi şeyler mi okumaya başlasam.yoktu eskiden öyle osho'lar falan.ya da vardı da benim ilgi alanıma girmiyordu.şimdi pek bir ilgiliyim.evrene mesajlar gönderip duruyorum.sonra da bazen gönderdiğim olumsuz düşünceleri de gerçeğe dönüştürür diye korkuyorum.

güzel öykü kitapları okumak en iyisi.dünyanın en güzel öyküleri serim vardı evde, onları tekrar okuyayım en iyisi.tanrılar okulu kaldı.okuyamıyorum.ilk sayfadan sonra kendimi uyurken buluyorum :)

on üç büyülü öykü'ye başladım.öykü sevgim ondan depreşti belki.bir de "aydan atlayan kedi" ile "uzağa giden kadın" ...çok seviyorum onların yazdıklarını okumayı. yaşamı şiir ve öykü kıvamında anlatmaları kendimi iyi hissettiriyor.dört gözle bekliyorum yeni yazılarını.her yeni yazıları içimde sevinç kıpırtılarına neden oluyor.ikisine de paylaşımları için burdan kocaman bir kucak gönderiyorum. resimdeki kuşlar gibi,paylaşmak güzel şey...