6 Ekim 2009 Salı

ağlamak

annemi her arayışımda ağlıyor.ben de onunla birlikte ağlıyorum.gözlerim kıpkırmızı oluyor.ondan sonra gelip tekrar masamda çalışmaya çalışıyorum.ve bir sürü erkeğin içinde çalıştığım için maalesef hiç biri farkında bile değil.çok üzgünüm.izmir'e de gidemiyorum.hafta sonuna az kaldı.sanki yüreğimi biri sıkıyor sıkıyor sıkıyor.ağlamak en kolayı zor olan çözüm üretmek,konuşmak.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder