25 Ekim 2011 Salı

:(

elim kolum bağlı oturuyorum.işim, oğlumun ödevleri herşey anlamsız. küçük bir koli hazırlayıp göndermekten başka elimden gelecek bir şey yok. oysa gönlüm atla bir otobüse git diyor. gitsem ne işe yararım ki. en çok böyle zamanlarda keşke doktor falan olsaydım diyorum. işe yarar, her ortamda geçerli bir mesleğim olsaydı.ne bileyim psikolog falan olsaydım.acaba giden yardımların dağıtımı yeterince organize bir şekilde yapılıyor mu? acaba enkaz altında hala kaç kişi var. enkaz altında olmak nasıl birşey?

2 yorum:

  1. senai demirci : " haftasonu oğlum mehmet furkan demirci ile erciş ve van'dayız inşaallah. çocuk oyuncakları götürmek istiyoruz, bir de küçük mesajlar...

    mesajlar için küçük bir kâğıt ve zarf yeter: hemen yazın:



    dr. senai demirci okul öncesi eğitim merkezi. mehmet akif mah. aziz blv. no. 28 ümraniye / istanbul "


    az önceki postum. bir şeyler olur, olacak belki...

    YanıtlaSil
  2. düşünmesi bile kötü biliyor musun enkaz altında olmayı :( allah yardımcıları olsun ve evet ben de cok dusunuyorum gercekten yardımlar ellerıne ulasacak mı umarım bırıncı elden yardımları alabılırler canım.hanı bazen kuş olup yureklerıne konmak gerekıyor ama olamıyorsun.sevgıler

    YanıtlaSil