:(

elim kolum bağlı oturuyorum.işim, oğlumun ödevleri herşey anlamsız. küçük bir koli hazırlayıp göndermekten başka elimden gelecek bir şey yok. oysa gönlüm atla bir otobüse git diyor. gitsem ne işe yararım ki. en çok böyle zamanlarda keşke doktor falan olsaydım diyorum. işe yarar, her ortamda geçerli bir mesleğim olsaydı.ne bileyim psikolog falan olsaydım.acaba giden yardımların dağıtımı yeterince organize bir şekilde yapılıyor mu? acaba enkaz altında hala kaç kişi var. enkaz altında olmak nasıl birşey?