8 Haziran 2010 Salı

yaparım,yapıyorum.


fil eğiticileri filleri ayaklarından bir ağaca zincirler ve hareketlerini kısıtlayarak eğitirlermiş.bir süre sonra filin ayağındaki zinciri çözseler bile fil uzaklaşmaz ve eğitmeninin yanından ayrılmazmış,çünkü hala ayağı bağlı gibi düşünürmüş.buna öğrenilmiş çaresizlik deniyor.yani aslında bir şeyi hiç denemeden sırf daha önceki tecrübelerimize dayanarak yapamayacağımızı düşünmek.


bir de tabii siz yapabileceğinizi düşünürken olumsuzluklarla bu düşüncenizi baltalayanlar var.


ben çok yaparım bunu,ama artık kendi kendimi eğitmeye çalışıyorum.zihnimdeki sözlükten yapamam, olmaz, mümkün değil kelimelerini çıkarmaya çalışıyorum.30 yıldır öğrenilen şeyler ve içten gelen yapamazsın sesinin yanı sıra dıştan gelen yapamazsınlara rağmen yapabilme çabası göstermek amacım.güneşe merdiven dayayabilirim mesela. :))


bunu niye yazdım bilmiyorum,ama kendimde herşeyi başarabilecek gücü bulmak istiyorum.
küçük şeylere kocaman şaşırmak istiyorum.sünger bob gibi!!!
bu arada ben pazar günü bursa'da ve daha pek çok şehrimizde yapılacak olan olimpik koşuya kaydoldum.trabzon'da, adana'da ve birkaç ilde daha yapılacak.koca bey'in bu olay karşısında yorumu "nerde antin kuntin işler var onları bulursun." koşacağım işte antin kuntin sen de evde otur göbişini kaşı.aslında bıdığı da yanıma alıp beraber mi koşsak. :)

1 yorum:

  1. 4 yıl önce anlatmışım bu hikayeyi ben de.. kendimi de o fil yavrularından farksız gördüğüm dönemlerdi.. henüz boşanamadığım dönemler..
    hemen linki vereyim: Kırılmayan Zincir

    YanıtlaSil