top

aydınlık yüzüydü görmek istediğim,
ışık yanağını okşadığı için aydınlık ve renkli olan yüzü.
ardındaki koca gölgeyi yok saydığım,
görmediğim,
bilmediğim için
yok say-dı-ğım.

karanlıkta saklı değil miydi tüm renkler?

bir kuytu köşede kalmış,
yüzünü güneşe dönmüş öylece duruyor.
gölgesindeki renkleri görebilmek için bir ayna bekliyor.

kendisi ufak, gölgesi kocaman.
sırtında bir kambur gibi taşıyor gölgesini kimi zaman.

ışıktır bizi korkutan,
tüm çıplaklığıyla dünyayı gözümüze sokan.

oysa ışıktır aynı zamanda gölgeyi yaratan.

nihan'ın yazısındaki karalama yukardaki dizeleri yazmama neden oldu. sen karalamalarını daha sık koy bloguna oldu mu? :))

4-5 gündür yine sebepsiz biçimde boş ve umutsuzum.özel hayatımla ilgili herhangi bir olumsuzluk yok canımı sıkacak. bugün şöyle bir haberlere bakınca anladım ki havadaki yoğun hüzün ve karmaşa beni böyle yapan. gökyüzünden adeta umutsuzluk yağıyor üzerime.