babam

bir babayla kızın ilişkisi nasılsa kızın ilerde diğer erkeklerle ilişkisi de öyle olurmuş.yani babanızla aranızda hep bir mesafe varsa o zaman erkeklerle hep mesafeli olursunuz. tıpkı benim gibi. klasik babalardan benim babam. ne döven ne seven. yani seven, ama içinden seven. paylaşmayan bir baba. annem babam için bencil, hep kendini düşünür der,sonra da babana benziyorsun, bencilsin der. yaşamayı saçını sevdiklerine süpürge etmek olarak algılayan bir anne için çevresindeki herkes bir parça bencildir zaten. eskiden alınırdım annemin bu laflarına ama artık anlıyorum onu.

eskiden alınırdım babamın uzaktan beni sevmesine, artık anlıyorum onu.

üç ya da dört yaşlarındaydım babam beni birahaneye götürmüştü ve ben o koca, kulplu bira bardaklarından bira içmiştim. dönüşte de bana hani şu sapından tutup sürülen,sürerken de ses çıkaran çıngıraklı tekerlerden almıştı. babamla birlikte geçirdiğimiz en güzel zaman buydu herhalde. ne zaman babamla en güzel anım neydi diye düşünsem bu gelir aklıma. hep çok meşguldü, hep çok çalıştı. bize ayıracak çok az zamanı mı vardı, yoksa özellikle mi az zaman ayırırdı bilmiyorum. sevginin sevdiklerinin ihtiyaçlarını karşılamak olduğunu sanıyordu, hala da öyle sanıyor diye düşünüyorum. çocukken bana sarıldığını ya da beni öptüğünü hiç hatırlamam babamın, belki o yüzden pek dokunamam insanlara. keşke ona da birileri sevgisini göstermeyi öğretseydi.

olsun, biliyorum ben, beni sevdiğini, kendine göre...