o yüzdendir bedenimi genişletme çabam.içimdekilerin ben bile farkında olmadığımdan dışarı çıkaramıyorum. kendini tanımak ne zormuş. insanın çok yoğun bir çaba göstermesi gerekiyor.
ruhum bedenime sığmayınca, sanıyorum ki şişmanladıkça, dünyada işgal ettiğim yer arttıkça ruhuma da yer açılacak.
oysaki ruh bedende hapis olunca hapishanenin sınırları ne kadar geniş olursa olsun farketmez.
bir balon şişirip ruhumu içine üflemek...
istiyorum.
bu yazını çok beğendiğimi söylemek isterim üstat:)))
YanıtlaSiloğluşuna de ki, niyan teyzesi onu çok seviyormuş
insan bir kendiyle bir de çocuğuyla çok uğraşıyor değil mi ama çocuklarda somut başarılar oluyor da kendimizde herşey soyut başarı/başarısızlık herşey.
YanıtlaSil