tatiiiiiiiiil!!!

içimdeki sevinç ve sanki birşey olacak da tatile gidemeyeceğim ya da keyifli bir tatil geçiremeyeceğim duygusu.içimdeki bu kötü şeyler fısıldayan sesten nefret ediyorum.hoş o sesin canlısıyla evliyim ama neyse...kendimi bildim bileli hiç birşeye öyle tutkuyla sevinmem.kötü bir şey olabileceği ihtimaline hep hazırlıklıyımdır.bu çok kötü birşey,şöyle yürek dolusu sevinemem mesela.ha en kötüye hazırlıklı olduğum için üzüntümde daha hafif olur.bu nereden kaynaklanıyor acaba.hep böylemiydim.aslında galiba böyleydim.babamın çalıştığı karakolu bombalamışlardı.şans eseri babam o gün evdeydi.o günden sonra babam işteyken hep yüreğim ağzımda oldu.sonra abimin hiç beklemediğimiz bir anda ölümü...bilmiyorum.bazen aklımdan oğlum hayatımda olmasa daha rahat gezerdim,istediklerimi daha rahat yapardım gibi düşünceler geçiyor.sonra böyle şeyler düşündüğüm için ona birşey olacak diye çok korkuyorum.onu kaybetmekten korkuyorum.kendime kızıyorum.çok kötü bir anneyim,insan hiç çocuğunda sıkılır mı diyorum.arkadaşlarımla sinemaya gitmek istiyorum mesela.ama oğlumu ne yapacağım.sonra da diyorum ki böyle şeyler düşündüğündüğün için cezalandırılabilirsin.kafam allak bullak.tatile ihtiyacım var.ve bugün işyerinde son günüm sonunda tatile gidiyoruz.ama içimde yine bir gelgit var.ya yolda birşey olursa,ya hasta olursak,ya otel kötüyse,ya yolda başımıza birşey gelirse.ben niye böyleyim ya.niye kafamın içinde felaket tellalları davul çalıyor.böyle düşünceler içinde olduğumu sesli olarak dile de getiremiyorum.evren sesimi duyar diye.secret,mevlana hepsinin dediği gibi...neyi düşünürsen osun.felaket ve kötü şeyler düşünmek istemiyorum.ben kovdukça geliyorlar.gül düşün,gül düşün,gül düşün...gülistan ol!herşey iyi olacak...