incir

yanımda annem ve oğlum var. sokak aralarında yürürken okul bahçesi gibi bir yere geliyoruz, bahçede erkek çocukları top oynuyor, çocuk konuşmaları, gülüşmeleri içinde yürürken annem birden ortadan kayboluyor. onu ararken bir de bakıyorum bir incir ağacının en tepesinde. değişik bir incir ağacı. incir ağacı gibi yatay geniş değil, sanki bir kavak ağacı gibi ince uzun. üzerinde yaprağından çok incir var. kocaman, sapsarı incirler. en tepesinden en alt dalına kadar incir dolu. biz de incir yemeye başlıyoruz. çok çok tatlı değil, tam bol bol yemelik incirler. sonra az önce oynarken gördüğümüz çocuklar da geliyor ve annem onlara da incir vermeye başlıyor. çocuklardan biri de ağaca çıkmak istiyor, ama ağaç o kadar ince ki o da çıkmaya çalışınca öne doğru eğiliyor ve çocuk çıkmaktan vazgeçiyor. bizler alt dallardaki incirleri yiyoruz ve incir ağacındaki tüm incirler bitiyor. tüm çocuklar ve ben keyif içinde, zevkle yiyoruz incirleri. rüyamda incire doyuyorum. dün gece sıkıntılı yatmıştım, ağlayarak uyudum. çocuk gülüşleri, ağacın tepesindeki annem, tombul, tertemiz, leziz incirler biraz keyfimi yerine getirdi.