düşlemek

yekta kopan'ı çok severim. sesini, hayata baktığı pencereyi, yaşamdaki duruşunu çok beğendiğim ve örnek aldığım bir insan. blogu fil uçuşu'nu da çok seviyorum. emma peel'la da onun sayesinde tanıştım ve blogunda paylaştığı diyaloglara bayılıyorum. bugün blogundaki diyalogu buraya eklemeden edemedim. emma peel, seni hiç izlemedim ama seviyorum.

Karşıdaki Adam: Düşüncelisin...


Emma Peel: Belki.

Karşıdaki Adam: Belki mi? Sesin bile titriyor.

Emma Peel: Bir yıl daha bitiyor... Belki de onun getirdiği hüzündür.

Karşıdaki Adam: Buna inanmamı beklemiyorsun değil mi? Sen öyle yılların geçişine üzülecek melankoliklerden değilsin.

Emma Peel: Geçip giden yıllara değil, o yıllarda hayatımızdan geçip giden insanlara üzülüyorum galiba.

Karşıdaki Adam: Yani... ne diyebilirim ki?

Emma Peel: Artık sadece düşlüyorum... Bütün o an'ları, o insanları... Robert Desnos'un sözlerine sığınıyorum her yılın sonunda olduğu gibi... "Öyle çok düşledim ki seni, artık yitirmektesin gerçekliğini."