hayat bazen üstüne üstüne geliyor insanın. sabrım mı sınanıyor acaba diye düşünüyor insan. işle ilgili olarak hiç sevmediğim saçma sapan bir sürecin içindeyim. mükemmelliyetçi zihniyetim başladığım işlerin olması gereken şekilde sonuçlanmayacağı kaygısıyla beynimi yiyip duruyor. bugün bakarsan aslında yoğun çalıştım. ama elle tutulur hiç bir sonuca ulaşmadığı için görünürde yaptığım hiç bir şey yok.
haftaya okullar açılıyor. okulların açılıyor olmasından mı nedir benim hassas oğlumun gözünde arpacık gibi bir kızarıklık oluşmuş. bugün evdekilere çayla pansuman yapmalarını söyledim. eğer azalmamışsa yarın doktora götüreceğim. geçen yılki okul kıyafetlerini denedik hiç biri olmuyor. büyümüş benim bıdık sevinsem mi yoksa tekrar kıyafet masrafına üzülsem mi bilemedim. okul kıyafetleri de almaya mecbur olduğu için çok pahalı satılıyor. her yıl okullar açılacağı dönem piyasada artan kırtasiye malzemeleri yüzünden ayrı bir mutlulukla dolardı yüreğim, bu yıl işyerindeki bu değişiklikler nedeniyle heyecan falan yok.
bugün iş çıkışı arkadaşla lemana gideceğiz. birer bira içip efkarlanalım. sonra eve giderim. ne işe ne eve sığamıyorum. ara sıra daldığım hayal alemi de olmasa hiç nefes alamayacağım. kulağımda deep purple-smoke on the water biraz gezdim geldim de nefes daralmam biraz düzeldi. öf ya allah herkese dirlik düzenlik versin, belirsizlikten korusun. öyle saçma sapan, boktan püsürükten ki yaşananlar tüm insanlardan nefret ediyorum bazen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder