otomobil stop eder...

sabah işyerine geldiğimde hiç kimse yoktu. iyi ki de kimse yoktu.yüzümden düşen bin parça,sanki çok kötü bir şey olmuş. ne oldu hepi topu arabayı yokuş yukarı kalkarken stop ettirdim.sonra kalkarken geri kaçırdım,geri kaçınca frene basıp el frenini çektim.sonra arabayı çalıştırırken boşa alıp, tekrar çalıştırdıktan sonra kavramayı bulmaya çalışıp,kavramanın sesi gelmiyor diye radyoyu kapatıp, tekrar deneyip bu debriyaj niye kavramaya gelmiyor diye tam panik olacakken vitesi bire takmadığımı farkedip hemen vitesi takıp kavramayı buldum.

öfff yaaa aptal gibi hissediyorum kendimi.

sokak aralarında her köşe dönüşünde arabayı stop ettirir mi insan. dün akşam eve giderken üç kez başardım ben. araba dönerken yavaşlasın diye frene basıyorum ve hooop stop. galiba debriyaja da basmam gerekiyor.

bu sabah çökmüş bir ruh hali, yüreğimi sızlatan bir ağlama isteği ve ben galiba bu işi beceremeyeceğim diyerek geldim iş yerine. şimdi kendi kendime ama kocaaaa fatih sultan mehmet bulvarı'nı geçip geliyorsun kızım o kadarcık olur. diye teselli vermeye çalışıyorum.bu karamsarlık da nerden çıktı diyorum. ama yaptığım aptalca hatalara sinir oluyorum.

sırf trafiğe takılmamak için sabah evden erken çıkıyorum. akşam da müdürüm izin verdi 10 dk erken çıktım işten. bir de yoğun trafik olsa ne olacak bilmem. :((

dün akşam erken çıkınca eve de erken vardım tabii. bıdığım okuldan geldiğinde evdeydim. servisten dedesi aldı ben pencereden onlara bakıyordum. servisten indiğinde yorgun ve bezgindi.sonra kafasını yukarı kaldırdı ve beni gördü. gülümsedi ve birden enerjisi yerine geldi.koşarak çıktı merdivenleri.sarıldık öpüştük. ona işten arabayla tek başıma geldiğimi,ama arabayı üç kez stop ettirdiğimi söyledim. bana 10 üzerinden 9 verdi,aferin dedi. bir ben kendime aferin vermeyi öğrenemedim.

yine bir dünya ödevi vardı. sözde ödevinin birazını yapınca bil bakalım oynayacaktık,ama ödevini yaparken o kadar oyalandı ki saat 11 olduğunda bile ödevinin yarısı bitmemişti. iki satır yazıp 10 dk sohbet ediyor ödev yaparken ve beni başında bekletiyor. aslında tek başına yapsa sohbet edecek kimse olmayınca çabuk bitirecek ödevini,ama illahaki yanında oturmamı istiyor.

cumartesi günü misafirlerimi terminalden uğurladıktan sonra birşeyler yemek için anatolıum avm'ye gittik. ben tabi ki standart d&r turumu yapmaya başladım. bıdığımı da aldım yanıma birlikte çocuk kitaplarına baktık. onca kitabın arasında bal gibi felsefe-kurallara uymazsam ne olur? kitabını beğendi.galiba okuldaki kurallara uymamayı düşünüyor. uymazsa ne olacak merak etti. sonra ben çizgi romanların olduğu reyona yöneldim. çünkü geçenlerde bir dergide okuduğum julıa adlı çizgi romanı almak istiyordum. bütün çizgi romanlara tek tek baktım,ama julıa yoktu. ben de kitap okumaktan sıkılan eşimin belki ilgisini çeker diye ona death note'un ilk kitabını aldım. tamam itiraf ediyorum aslında ben de manga okumak istiyorum ve bir taşla iki kuş vurmak istedim. ben çizgi romanlara bakarken oğlum da kendine erdil yaşaroğlu'nun köpekler kitabını beğenmiş. tamam dedim hadi onu da alalım. aldığımız günden beri elinden düşürmüyor.okuyup okuyup gülüyor. içindeki küfürler olmasa çok daha süper olacak aslında. eşim bunları alıp durma şu çocuğa diye kızıyor,ama benim espirileri anlıyor olması çok hoşuma gidiyor. ne yapalım kurtlar vadisi seyrettirmiyoruz ya! en azından küfürleri bilir,ama ayıp olduğunu söylerim ve küfür etmemesini sağlarım.

stop ettirip durduğum arabadan nerelere geldim. ama oğlum bana araba sürmekten 9 verdi ya, asıl amacım kendime onu hatırlatmaktı.