18 Ocak 2010 Pazartesi

karpuz da yatarak büyür.

koca bey bütün hafta seyahatteydi.cuma akşamı geldi.akşam saat onda uyudu.tamam yorgun dedik sesimizi çıkarmadık.oğluş babadan ilgi beklerken aldığı horultu oldu.zaten hasta çocuk.karda yatmış sanki köh köh öksürüyor.bir poşet dolusu şurup içiyor çocuğum.cumartesi günü sabah kalktım,bir güzel kahvaltı hazırladım.birlikte kahvaltı ettik.ondan sonra ben mutfağa yemek çalışmalarına geçtim.bir baktım beyefendi tv karşısında horulduyor.neyse vitamin deposu olarak tavuğu,patatesleri,havucu,bir bütün soğanı,iki-üç diş sarımsağı bir parça taze zencefil ve tane karabiber eşliğinde düdüklüde pişmeye bıraktıktan sonra tv başında tek başına çizgi film izleyen oğluma el attım.ikimiz tavla oynadık,araba sürdük,resim yaptık falan...sonra yemek saati geldi.koca beyi uyandırdım.birlikte yemek yedik.yemekten sonra ben sofrayı topladım,bulaşıkları yıkadım ve akşam için ıspanak böreği yapmaya giriştim.aldığım yufkalar taze değilmiş,gül böreği yapma çabam,yufkaların yırtılmasıyla hayal kırıklığı ile sonuçlandı ve benim ıspanaklı gül böreklerim tepsi böreğine döndü,tabi bu arada oğluş 10 dk arayla durmadan anne diyor.annecim babanla oyna diyecek oldum ki bir baktım bizim bey gene horluyor.hafta sonları hep böyle zaten.eğer evdeysek ya tv karşısında uyuyor ya da zapping yapıyor.çocukla ilgilenmekten algıladığı battaniye altında birlikte çizgi film izlemek.benim de tüm günüm pişirmek ve bulaşık yıkamakla geçiyor.ben de dün grev yaptım.bulaşıkları yıkamadım.peki ne oldu.lavabonun içi bulaşık yığılı,tezgah leş gibi.peki bugün o kurumuş bulaşıkları kim yıkacak tahmin et bakalım?öff ya öf!bütün istediğim birazcık ilgi hepsi bu.çok şey mi istiyorum.zaten hafta içi seyahatte oluyor,hafta sonu da varlığının evi dağıtmak,bulaşık ve çamaşır çıkarmak dışında bir etkisi yok.işyerinde çok sıkıntısı var.kimin yok ki.onun algılamadığı şey,işimiz özle hayatımızı sürdürmek içindir.oysa o ne yapıyor.işi yüzünden kendine de bize de hayatı zehir ediyor.sinir oldum haftasonu ve bol bol çikolata,çerez yedim.duygusal açlığımı yiyerek doyurmaya çalışan bir zavallı gibi hissediyorum kendimi.

3 yorum:

  1. ben de sizinle aynı durumdayım inanın. eşim sürekli bilgisayarının başında, evde olduğum günleri ev işleriyle eşinerek geçiriyorum, birkaç saat uyumaya anca vakit buluyorum :( çok zor, beyler bizi ne zaman anlayacak bilmiyorum

    YanıtlaSil
  2. Benim koca da evde sürekli bilgisayar başında, ama benim sizden farkım ev işine elimi sürmüyorum. Sadece sofra hazırlama ve toplama işini yapıyorum geri kalan vakitte hep bebişle oynuyorum, ilgileniyorum. Ha evim darmaduman oluyor ama yapıcak bişey yok:) Yardımcı bayan ne kadar toplarsa ne yemek yaparsa... Kocam şikayet ediyor tabiki ama ben de onun bilgisayar başında oturmasından şikayet ediyorum. Ne kadar ekmek o kadar köfte :)))

    YanıtlaSil
  3. kendinize zarar vermeyecek, ucu size dayanmayacak konularda grev yapmayı deneseniz......mesela gül böreği ile uğraşmak yerine yemeği yapmayıp dışarıda uygun bütçeli bir yerde yemeği önerseniz.....ya da eve getirtmeyi...Sizin blogunuzda tavsiye ettiğiniz bir kitap vardı...Leyla Navaro'nun Bir Cadı Masalı" Tam hatırlamıyorum ama şöyle birşey diyordu, karı ile kocanın ilişkisinde üstlenilen sorumluluklar sağ el ile sol el ilişkisine benzer, hangisi daha çok çalışırsa diğeri o konularda körleşir. Bizler yemek, çocuk, temizlik vesaire gibi işleri üstlenince eşlere de koltuklarında uyuklamak dışında bir iş kalmıyor bir süre sonra.

    YanıtlaSil