“sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin
işin kolayına kaçmadan ama
gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil
ne de ak örtüde elmaların
ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini
sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin“ (N.Hikmet)
mutluluk önce kendini sevmek ve onaylamakla başlıyor.mutluluğun ilk adımı aynadaki aksimize her sabah gülerek selam vermek.
abim bir engelliydi ve o bu engeliyle dalga geçebilen biriydi.su isterken "şu bitkiyi bir sulayın" derdi mesela. şimdi kendime bakıyorum da herşeyim var, ama kendimde sürekli kusurlar buluyorum,kendimi mutsuz etmek için.
mutluluğun resmi bakış açımız tarafından çiziliyor. bazen bütüne odaklanıp küçük güzellikleri göremiyoruz,bazense tam tersi küçük şeylere takılıp bütünün güzelliğini göremiyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder